tag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post350505920710862700..comments2024-01-06T04:42:44.143-08:00Comments on Vox Clamantis in Deserto: Scripta manentsaetigerhttp://www.blogger.com/profile/04852162285888948386noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post-76600279002840943062012-05-25T23:59:56.672-07:002012-05-25T23:59:56.672-07:00Βέβαια το έργο είναι αποτέλεσμα ενέργειας. Και κάθ...Βέβαια το έργο είναι αποτέλεσμα ενέργειας. Και κάθε έργο πραγματώνει κάτι. Η αφετηρία λοιπόν της πραγμάτωσης, η αιτία ή το σύστημα, πρέπει να ερευνηθεί. Καθώς φαίνεται πως τα έργα συλλήβδην έχουν μια και πολύ ουσιαστική και θεμελιώδη ιδιότητα: να ρηθεί το άρρητο. Βέβαια έτσι όπως το λέω δεν έχει καμμία σημασία, δείχνει γενικότητα (και εσύ saetiger στο σημείο που γράφεις για τον Πλάτωνα νομίζω πως γενικεύεις). Τι μπορεί λοιπόν κανείς να πει για την τέχνη σε ένα σχόλιο blogspot. Ίσως να μιλήσω καλλιτεχνικά. <br /><br />Ἑχάθη, ἀλί μου, ἀλλ᾿ ἄκουσα τοῦ δάκρυου της ραντίδα<br />στὸ χέρι, πού ῾χα σηκωτὸ μόλις ἐγὼ τὴν εἶδα.<br /> <br />Κάπως προσπαθεί να συνοψιστεί το όριο. Δεν νομιζεις; Συνεπώς αν κάτι κρατάει διαχρονικό δεν είναι το έργο. Κάτι άλλο πιο σκοτεινό... <br /><br />Υγ: πολύ καλή ανάρτησηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post-85133693231087080702012-05-03T03:01:19.152-07:002012-05-03T03:01:19.152-07:00@ χαρη
Σ' ευχαριστώ, χαρη. Τα υπόλοιπα γνωστι...@ χαρη<br /><br />Σ' ευχαριστώ, χαρη. Τα υπόλοιπα γνωστικά προφανώς σώθηκαν γιατί κάπως τα πήραν πρέφα πριν τα κάψει όλα η μαμά του Μοχάμεντ. Αν τα έκαιγε όλα, αυτή η ιστορία δε θα την μάθαινε ποτέ κανείς.<br /><br />@ Ανώνυμος<br /><br />Μες στο μυαλό μου είσαι. Για το ίντερνετ και το θέμα μας έχω να πω πολλά και επιφυλάσσομαι.<br /><br />@ Rowlf<br /><br />Πολύ δυνατό σχόλιο, θέλω άλλο ένα ποστ να σου απαντήσω, αλλά συγκρατούμαι. Αποφεύγω τις λέξεις "αριστούργημα" και "ιδιοφυία" όπως ο διάολος το λιβάνι. Η φράση μου "τα χαμένα αριστουργήματα" έχει μια λεπτή ειρωνεία. Πώς διάολο ξέρουμε ότι τα έργα αυτά είναι αριστουργήματα μιας και δεν τα έχουμε; Από αυτά που λένε οι άλλοι; Όπως πολύ σωστά λες, τα γούστα αλλάζουν. <br /><br />Αυτό που λες για τον Παρθενώνα είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Η αποσπασματική φύση της αρχαιότητας (είτε σε κείμενα είτε σε μνημεία) είναι κάτι που εξιτάρει και ασκεί απίστευτη γοητεία (έχω φάει πέντε χρόνια από τη ζωή μου δουλεύοντας σε ένα κείμενο που σώζεται σε μια χούφτα διαλυμένους παπύρους και το ξέρω από πρώτο χέρι). Η πρόσληψη ενός έργου δημιουργεί το μύθο του. Μπορούμε άραγε να διαχωρίσουμε την αξία της Αντιγόνης του Σοφοκλή ή του Παρθενώνα από την τεράστια παράδοση της πρόσληψής τους; Μάλλον όχι.saetigerhttps://www.blogger.com/profile/04852162285888948386noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post-19527047272456648662012-05-02T02:29:20.919-07:002012-05-02T02:29:20.919-07:00Όμως τι είναι αριστούργημα;
Πέρα από το τι σώθηκε...Όμως τι είναι αριστούργημα;<br /><br />Πέρα από το τι σώθηκε, τι χάθηκε και πως το τι είναι αριστούργημα και τι όχι είναι κάτι στο οποίο κάθε εποχή δίνει τη δική της απάντηση. Τα αισθητικά ιδεώδη αλλάζουν. Τα στοιχεία στα οποία εστιάζουμε αλλάζουν. Ο Ιόλας είχε πει (προς μεγάλη φρίκη πολλών ανυποψίαστων) ότι αντιμετωπίζουμε τον Παρθενώνα με τέτοιο δέος επειδή είναι κατεστραμμένος, αν μπορούσαμε να δούμε πως ακριβώς ήταν όταν φτιάχτηκε πιθανόν να θεωρούσαμε ότι πρόκειται για το απόλυτο κιτς.<br /><br />Ένα έργο που θεωρήθηκε αριστούργημα στην εποχή του μπορεί να σώθηκε ως τις μέρες μας από καθαρή τύχη. Αλλά οι λόγοι που μπορεί να το θεωρούμε κι εμείς σήμερα αριστούργημα μάλλον είναι τελείως διαφορετικοί.<br /><br />(Συγγνώμη για το παραπάνω αλλά μου θύμησες τον Ηρόστρατο του Πεσσόα).Rowlfhttps://www.blogger.com/profile/16462480992545990841noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post-35737457846549414832012-05-01T10:58:22.796-07:002012-05-01T10:58:22.796-07:00Η πλακα ειναι οτι σημερα πολλοι πιστευουν πως ο,τι...Η πλακα ειναι οτι σημερα πολλοι πιστευουν πως ο,τι γραφεται στο δικτυο θα μεινει για παντα. Ενω ειναι γνωστο πως τα συγχρονα μεσα (CD, μαγνητικα κ.α.) κραταν την πληροφορια για λιγοτερο χρονο απο τα παλιοτερα μεσα. Ουτε η συνεχης αντιγραφη δεν θα τα σωσει πληρως, καθως παντα χανονται μερικα μπάιτς. Στο μελλον μια ιδιαιτερη αρχαιολογια θα ανθησει, αυτη της αποκαταστασης ψηφιακων πληροφοριων...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4383223569562270273.post-78244524091974692082012-05-01T05:32:07.677-07:002012-05-01T05:32:07.677-07:00πολύ ωραίο, Saetiger :) (ως συνήθως)!
προσωπικά μ...πολύ ωραίο, Saetiger :) (ως συνήθως)!<br /><br />προσωπικά με αγγίζει ιδιατέρως το "Επειδή συνήθως πονάμε για τα χαμένα αριστουργήματα, πολλές φορές ξεχνάμε τη σαβούρα που σώθηκε (κλπ κλπ)"<br /><br />(και το "για ποιους λόγους" επίσης θα'χε το ενδιαφέρον του - το λες ήδη βέβαια κι εσύ - ας πούμε ο ευριπίδης (αν τα ξέρω κι εγώ καλά) σώθηκε με περισσότερα έργα ("αλφαβητικά"! - όπως λες - αυτό όμως δεν τό'ξερα!) διότι σώθηκε κάποιο "σχολικό εγχειρίδιο" - οπότε μπορούμε να φανταστούμε εύκολα τα "ηθικοπλαστικά" κριτήρια... - Κι έχει το ενδιαφέρον της και η καταστροφή πολλών (έργων) από τους ταλιμπάν τού χριστιανισμού στα μοναστήρια (η "ατάκα" : "εθνικού είναι τέκνον μου; Κάψτο (να ζεσταθούμε)" δεν νομίζω ότι είναι προϊόν φαντασίας - τουλάχιστον παραδίδεται... Οπότε si non e vero...)<br /><br />επί τη ευκαιρία, πώς διασώθηκαν άραγε τα (λίγα) υπόλοιπα (από τα "γνωστικά") που βρήκε ο (καημένος ο) Μοχάμεντ Άλι αλ-Σαμάν;χαρηhttp://www.simiomatariokipon.wordpress.comnoreply@blogger.com