Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Αίμα, Δάκρυα κι Ιδρώτας



Χαμός έγινε στην απονομή των βραβείων Κάρολος Κουν όταν ακούστηκε το όνομα του Σάκη Ρουβά. Ο γνωστός και, τουλάχιστον σε μένα, συμπαθής σταρ εξόργισε τη διονυσιακή ιέρεια κυρά Χρυσούλα Διαβάτη, η οποία, εμμέσως πλην σαφώς, του έψαλε τα εξ αμάξης, καλώντας την αστυνομία θεάτρου να μαζέψει τα μοντέλα και τους τραγουδιάρηδες που μαγάρησαν το θέατρο και τα βραβεία του. Τρίζουν τα κόκκαλα του Κάρολου του Κουν κτλ.

Για την ιστορία, ο Σάκης βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο ρόλο του Διόνυσου στις Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

Καθώς ζω στην ξένη γης, στα ξένα μέρη, δεν έχω παρακολουθήσει την εν λόγω παράσταση ούτε τους ηθοποιούς που ήταν υποψήφιοι για το βραβείο. Οπότε δεν έχω άποψη. Για τις περγαμηνές και τα διπλώματα για τα οποία ωρύεται η κυρά Χρυσούλα και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της έχω να πω ένα πράμα: ο ηθοποιός φαίνεται στο σανίδι. Αν το είπε η ψυχούλα του, όπως λέει ο Σάκης, μπράβο του για το βραβείο. Τα άλλα τα ακούω βερεσέ.

Για άλλο λόγο γράφω όμως. Αναρωτιέμαι αν διέκρινε κανείς την ειρωνεία στην αμφισβήτηση του Ρουβά και πόσο ωραία ταιριάζει με την υπόθεση των Βακχών. Σκάει μύτη ο θεός Διόνυσος στη Θήβα και αμφισβητείται ως ξένος, γυναικωτός, γκομενιάρης, σταρ, γενικά παρείσακτος. Το παίζει θεός, αλλά δεν είναι. Οι τοπικές αρχές θέλουν να τον μαζέψουν. Ο Ρουβάς βέβαια στο παρελθόν φώναζε άδοντας "Αααααα, δεν είμαι ο θεός, είμαι απλά ένας θνητός", αλλά, όπως και να 'χει, για πολλές και πολλούς ο Σάκης είναι θεός, τι να κάνουμε. Και καλά έκανε κι έπαιξε τον Διόνυσο.

Η δε Διαβάτη, ξεμαλλιάρα κι αλλοπρόσαλλη, είναι ό,τι πρέπει για το χορό των Βακχών, μην πω την παίρνει να παίξει και Αγαύη. Κάτι να δίνουμε σάρκα και αίμα λέει, κι άλλα τέτοια μοβόρα, πολύ βακχικά πράματα, όχι αστεία.

Για να μη τα πολυλογώ, πήγανε να το ξεσκίσουνε το παιδί, αλλά ο Σάκης βγήκε από πάνω ως λικνιζόμενος σταρ επί σκηνής ή ως από μηχανής θεός. Αν ήταν σκηνοθετημένη η όλη φάση (και κρίμα που δεν είναι), μιλάμε για ευφυέστατη μεταθεατρική μανούβρα. Στις τραγωδίες συχνά ο ανταγωνισμός των τραγικών ποιητών για το βραβείο αντικατοπτρίζεται στην πλοκή του έργου. Κι ο Ευριπίδης ήταν μανούλα στο δραματικό "αγώνα" (ελληνιστί debate). Εδώ έχουμε το αντίθετο. Η απονομή αντικατοπτρίζει την τραγωδία. Μόνο που ο φακός της είναι παραμορφωτικός και γίνεται ο Ευριπίδης άλλη μια φάρσα στο youtube.